Raymond Gradus

In het regeerprogramma van het kabinet Schoof staan een aantal behartigenswaardige zaken opgetekend over de jeugdzorg. Zo staat er dat nu één op de zeven jongeren een beroep op jeugdzorg doet, waar dit in 2000 nog één op de 27 was. Volgens hetzelfde programma “kan en moet dat minder, want dit is (ook financieel en qua arbeidsmarkt) niet houdbaar”. Om dit beroep te verminderen is het nodig dat er een wet over de inperking van de toegang tot de jeugdzorg in het Staatsblad komt. Het kabinet geeft aan dit te gaan opstellen. Maar hoe geloofwaardig is dit als het Rijk en de VNG dit al in 2021 hebben afgesproken? Het woord wetsvoorstel staat maar liefst 91 keer in het regeerprogramma. Opvallend is dat in tegenstelling tot de meeste wetsvoorstellen er voor deze geen tijdspad is opgenomen. Recent zien we de financiële tekorten in de jeugdzorg verder oplopen. Daarom moet er gekozen worden voor inperking én een inkomensafhankelijke ouderbijdrage.

Op 16 april stemt de Eerste Kamer over een extra verhoging van het Wettelijk minimumloon (Wml) en daaraan gekoppelde uitkeringen met 1,2 procent extra per 1 juli a.s. Eerder heb ik er samen met collega Pierre Koning in een opinieartikel voor gepleit om dit wetsvoorstel te verwerpen. Ons belangrijkste argument is dat dit wetsvoorstel de kloof tussen arm en rijk amper of niet verkleint.

In oktober maakte zorgverzekeraar DSW bekend dat de zorgpremie volgend jaar met 11,50 euro per maand omhoog gaat. DSW voert daarmee de grootste stijging van de zorgpremie door sinds de introductie van de Zorgverzekeringswet in 2006. Ook andere zorgverzekeraars moeten voor 12 november bekend maken met welk bedrag hun premie stijgt. Verwacht wordt dat de premie bij anderen met tenminste hetzelfde bedrag omhoog gaat. Immers, de collectieve zorguitgaven bedragen volgend jaar 111.3 miljard euro. Dit is 7,7% meer dan dit jaar. Ook voor de jaren na 2024 worden forse premiestijgingen verwacht. Zorgeconoom Wim Groot geeft aan dat dit komt door de krapte op de arbeidsmarkt voor zorgpersoneel, de toenemende vraag naar zorg door de vergrijzing en de introductie van nieuwe en vaak duurdere behandelmethoden.

Bij de presentatie van het hoofdlijnenakkoord gaf Geert Wilders aan dat ‘De zon weer gaat schijnen in Nederland’. Er gaat volgens hem veel ten goede veranderen. Enkele dagen na de presentatie werd hij op zijn wenken bediend door de CPB doorrekening. De koopkracht in de plus, minder werkloosheid en minder armoede dan voorzien in het basispad van het CPB. Natuurlijk kon Wilders het niet laten om een kop met “CPB: Meer koopkracht, minder armoede dankzij coalitieplannen” te retweeten met drie keer mooi. En NSC leider Omtzigt vatte voor zijn bijna 0,5 miljoen volgers op X de doorrekening als volgt samen: “Het hoofdlijnenakkoord is een netto ombuiging (bezuiniging). Toch zegt het CPB: door deze plannen stijgt het BBP, daalt de werkloosheid, is er meer koopkracht en is er minder werkloosheid dan als we het huidige beleid doorzetten.”