Visie is geen papieren exercitie, maar het kompas dat richting geeft aan keuzes, beleid en dagelijks handelen.

Lessen van de straat

Frank van der Jagt, zag van dichtbij hoe visie pas echt gaat leven als je ze verbindt aan het dagelijks werk. “Na de decentralisatie stond het sociaal werk waarin ik werkte ineens midden in de actie,” zegt hij. “Je merkte dat als de gemeente vooraf duidelijke keuzes had gemaakt, over wat zij belangrijk vonden, en hoe zij daar handen en voeten aan wilden geven, sterker stond in de samenwerking met partners en inwoners.”

Een belangrijke les: professionals hebben ruimte nodig om te handelen vanuit vertrouwen. “Maar dat werkt alleen als er een gedeeld kader is,” stelt Frank. “Een visie die vertaald is naar praktische uitgangspunten en gezamenlijke taal. Dan pas kun je echt bouwen aan zelfredzaamheid en effectieve preventie.”

De verleiding van systeemdenken

Babs Broekema, ziet hoe gemeenten soms vastlopen in complexiteit. “Zonder duidelijke visie verzand je snel in systeemdenken,” zegt ze. “Je probeert problemen op te lossen met structuren en processen, maar verliest het doel uit het oog.”

Volgens Babs is het tijd om terug te keren naar de essentie. “Wat willen we bereiken voor onze inwoners? Hoe zorgen we dat beleid uitvoerbaar blijft voor professionals? Dat vraagt om visie – én durf om keuzes te maken.”

Financiële grip begint bij koersvastheid

Jurist en adviseur Annette Ter Horst benadrukt dat veel gemeenten onvoldoende voorbereid waren op de financiële implicaties van de decentralisaties. “In plaats van een integrale aanpak, zagen we vaak tijdelijke oplossingen en wisselende inkoopstrategieën. Zonder visie mis je houvast, ook financieel.”

Zij pleit voor structurele verankering van doelen, meetindicatoren en prioriteiten. “Een goede visie helpt je om keuzes te maken, en uitgaven te verantwoorden. Dat wordt in het Ravijnjaar urgenter dan ooit.”

Visie als kompas voor de toekomst

Marjan Zijderveld ziet dat de echte verschillen nu pas zichtbaar worden. “Gemeenten die vanaf het begin werkten vanuit een gedeelde visie, staan nu steviger. Andere gemeenten zijn blijven hangen in de transitie. De uitdaging nu? Doorpakken naar echte transformatie.”

Dat vraagt om leiderschap, volgens Marjan. “Een visie moet niet alleen op papier staan, maar doorleefd worden in toegang, inkoop en uitvoering. Alleen dan ontstaat er rust, samenhang en ruimte voor vakmanschap.”

Tot slot: visie als verbindende kracht

De lessen van tien jaar decentralisatie zijn helder: visie maakt het verschil. Niet alleen in beleid, maar juist in de dagelijkse praktijk. Het helpt gemeenten keuzes te maken, ruimte te geven aan professionals en inwoners echt centraal te stellen.

De uitdaging voor de komende jaren? Blijf investeren in visieontwikkeling, en zorg dat deze terugkomt in alles wat je doet. Alleen zo wordt visie het kompas voor de keuzes van morgen.

Bron: KokxDeVoogd

Gerelateerd nieuws

Mentale gezondheid jongeren gaat achteruit, bij volwassenen stabiel

De mentale gezondheid van jongeren is achteruit gegaan. Dat blijkt uit het nieuwste kwartaalonderzoek (juni 2025) van het Netwerk Gezondheidsonderzoek bij Rampen. Zo voelden meer jongeren zich eenzaam, ervaarden ze meer stress en dachten meer jongeren serieus aan zelfdoding.

Zorg & Sociaal

Grote versnelling nodig tegen gebrekkige gegevensuitwisseling in de zorg

De gebrekkige gegevensuitwisseling in het Nederlandse zorgsysteem leidt tot onnodige zorg, vermijdbare medische fouten en soms zelfs tot blijvende schade voor patiënten. Dat stelt Patiëntenfederatie Nederland op basis van eigen onderzoek en gesprekken met patiënten en professionals. De federatie roept in aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen op tot grote versnelling om het probleem structureel op te lossen. “Goede zorg begint bij goede informatie,” zegt directeur-bestuurder Arthur Schellekens. “Zolang die informatie niet beschikbaar is waar en wanneer dat nodig is, verspillen we kostbare capaciteit en lopen patiënten onnodig risico.”

Zorg & Sociaal

‘Door elkaar echt te leren kennen, ontdek je dat ‘tegenwerking’ niet voortkomt uit onwil’

Ze zijn feitelijk met weinig, maar kosten de samenleving veel: jongeren die verblijven in residentiële jeugdzorg, bijna achttien jaar worden en waarvan niemand exact weet waar ze na hun 18e kunnen wonen en eventueel zorg kunnen krijgen. Met als gevolg dat een deel van hen verdwaald in de lokettenjungle en dak- of thuisloos wordt. Aan de twee implementatiecoördinatoren van de Landelijke Aanpak 16-27 vragen we daarom: hoe lukt het gemeenten wel deze groep jongeren te ondersteunen naar een duurzame woon- of zorgplek?

Zorg & Sociaal

Stelselsturing in de jeugdzorg: van intentie naar impact

De jeugdzorg kraakt. Niet door gebrek aan inzet of visie, maar door een overdaad aan intenties, rapporten en tijdelijke oplossingen. De Hervormingsagenda Jeugd moet hier verandering in brengen, maar zolang het aan bestuurlijke daadkracht ontbreekt, blijven jongeren en professionals gevangen in een stelsel dat te weinig werkt.

Zorg & Sociaal