Planten en bomen nemen tijdens hun groei CO2 op uit de atmosfeer. Die C, van koolstof, blijft opgeslagen totdat het materiaal weer wordt afgebroken tot CO2. Dus ook wanneer de plant of boom gebruikt wordt als bijvoorbeeld een balk of een isolatieplaat in een huis. Dat kan vele decennia duren en in die tijd kunnen we oplossingen ontwikkelen voor CO2-uitstoot. “Dus niet om het uitstootprobleem af te wentelen op de toekomstige generaties”, benadrukt Van den Oever. “Het geeft alleen meer tijd om ondertussen oplossingen te ontwikkelen om de uitstoot terug te dringen of methodes om CO2 uit de lucht te halen. En die tijd kunnen we goed gebruiken, want we zijn nog ver verwijderd van netto nul CO2-uitstoot.”

Waarderingsformule voor langdurige opslag van biogene koolstof

Er zit dus waarde in die langdurige opslag. Echter, die wordt momenteel niet meegenomen in de Bepalingsmethode van de milieu-impact van gebouwen. Daarom heeft Stichting NMD (Stichting Nederlandse Milieudatabase) de WUR gevraagd om een voorstel voor een waarderingsformule, passend binnen de huidige kaders van die bepalingsmethode. Geen gemakkelijke klus, want er zijn talloze, soms zeer ingewikkelde formules, in omloop.

Van den Oever: “Er is al veel erg goed wetenschappelijk werk gedaan. Daar zijn solide formules uit voortgekomen. Deze zijn echter soms erg moeilijk te begrijpen en daardoor lastig in te passen in huidig beleid. Daarom hebben wij deze omgeschreven tot een eenvoudige formule die beter inpasbaar is.” Hiermee wordt het waarderen van biogene koolstofopslag van verschillende (bouw)materialen voor alle partijen in de keten vereenvoudigd. “En het mooie is, deze formule werkt op alle materialen, ook fossiel. Alleen gebiedt de eerlijkheid te zeggen, dat fossiele materialen vooral CO2 uitstoten, en niet recentelijk uit de atmosfeer hebben opgenomen.”

Een tijdshorizon van 100 jaar

De eenvoudige formule bevat een zogenaamde tijdshorizon, de periode waarover klimaatverandering bekeken wordt; deze dient door beleid bepaald te worden. De wetenschappers hebben gekozen voor een tijdshorizon van 100 jaar. Van den Oever legt uit waarom: “Deze periode sluit aan bij de periode die gebruikelijk is voor het bepalen van de global warming potential in LCA-analyses. Daarnaast wil je een periode die lang genoeg is om geen problemen door te schuiven naar volgende generaties en kort genoeg om tot actie aan te zetten.”

Minder CO2-uitstoot en minder milieu-impact

De voordelen van langdurige biogene koolstofopslag in bouwmaterialen gemaakt van biomassa, komen bovenop andere voordelen. Eerste resultaten uit onderzoek suggereren dat woningen gebouwd met biobased bouwmaterialen ook minder CO2-uitstoot en minder milieu-impact hebben dan een traditioneel betonnen of kalkzandsteenhuis.

Gerelateerd nieuws

Frauderisico’s en ESG: van greenwashing tot transparantie

Fraude bij ESG-rapportage, wat houdt dat nou precies in? Uit de meest recente BDO-analyse over non-compliancerisico’s blijkt dat veel organisaties weinig zicht hebben op de risico’s die schuilen achter duurzaamheidsrapportage of Sanctiewetgeving. Marco Schilder, ESG-specialist bij BDO spreekt met Dick van Onzenoort, fraudedeskundige bij BDO, over deze relatief ‘nieuwe’ frauderisico’s. Is het gebrek aan zicht op die ESG-frauderisico’s een gemiste kans voor organisaties?

Betere integratie duurzaamheid biedt strategische kansen

De eerste 250 CSRD-duurzaamheidsverklaringen in Europa zijn gepubliceerd. Duurzaamheidsexperts Alexander Spek en Willem-Jan Dubois van PwC zetten na een uitgebreid onderzoek de belangrijkste conclusies en aanbevelingen op een rij: ‘Een betere integratie van duurzaamheid biedt strategische kansen’.

Meest volledige en gedetailleerde inzicht in verdeling koolstofbudget ooit

Onderzoekers van het PBL presenteren bij de start van de UNFCCC-klimaatconferentie in Bonn het meest volledige en gedetailleerde overzicht ooit van hoe het resterende koolstofbudget voor de wereld over landen verdeeld kan worden op een manier die als rechtvaardig gezien kan worden. In een artikel in Nature Climate Change laten ze zien dat voor veel rijke landen een groot gat zit tussen hun klimaatdoelen en wat hun inzet volgens verschillende rechtvaardigheidsprincipes zou kunnen zijn. Om de klimaatdoelen op een kostenoptimale en rechtvaardige manier te halen zou in 2030 $500 miljard tot $7400 miljard klimaatfinanciering voor armere landen nodig zijn.

Een rechtvaardige transitie? Diepzeemijnbouw bedreigt oceanen en mensenrechten

Nu de vraag naar zeldzame metalen toeneemt onder het mom van klimaatmaatregelen, stelt een nieuwe publicatie van Dr. Chiara Macchi (leerstoelgroep Law) kritische vragen bij de gevolgen van diepzeemijnbouw (deep seabed mining, DSM) voor het milieu en mensenrechten. Hoewel DSM door sommigen wordt gezien als noodzakelijk voor de energietransitie, is het de vraag of de wereld er wel echt klaar voor is.

Klimaat