Meer gemeenten namen verantwoordelijkheid, er zijn nieuwe locaties geopend, en het gesprek over asielopvang heeft een structureler karakter gekregen. Tegelijkertijd blijft het een zeer gevoelig en gepolariseerd dossier, waarin lokale besturen laveren tussen maatschappelijke onrust, politieke druk en een toenemende behoefte aan duurzame oplossingen.

Gezamenlijk vertrekpunt essentieel

Het is belangrijk om een gezamenlijk uitgangspunt te hebben: welke eisen stellen gemeenten, burgers en het COA met elkaar, en wat is hun kader om te beoordelen wat wel en niet kan? Zo is voor kleine gemeenten een grote opvanglocatie een doorn in het oog en hebben die een sterke voorkeur voor evenredig verdeelde kleinschaliger opvang. Met een nieuwe koers van het COA is er gelukkig ook meer ruimte voor dat laatste . Wanneer de kaders eenmaal duidelijk zijn, kunnen de gemeente en het COA ook gezamenlijk verder zoeken naar een geschikte locatie.

Een belangrijke les voor bestuurders, om te zorgen voor meer draagvlak: zorg binnen de gemeente voor een gezamenlijk vertrekpunt en werk aan onderling vertrouwen. Neem de gemeenteraad serieus als politiek geweten én bondgenoot, en voorkom dat de raad pas laat betrokken wordt. Stel een kader vast en hanteer dat als gezamenlijk vertrekpunt.

De uitdaging van participatie in het proces

Tijdens het opzetten van een nieuwe asielopvang laten zowel voorstanders en tegenstanders van zich horen. Informatieavonden worden gekaapt, bewoners jagen anderen aan via sociale media, en in het ergste geval zijn er bedreigingen aan het adres van bestuurders. Het gebeurt. Tegelijkertijd is het een illusie dat weerstand volledig te voorkomen is. Protesten zijn soms heftig en goed georganiseerd, maar dat mag nooit leiden tot bestuurlijke stilstand. Veel gemeentebesturen zetten ondanks die protesten door, iets wat veel bewondering verdient en getuigt van moed.

Een les is daarom: organiseer burgerparticipatie zorgvuldig. Baken doelgroep en doel af – wie nodig je uit, wat is het doel van de bijeenkomst? Wees helder in de communicatie naar omwonenden en andere betrokken bewoners van de gemeente. Dat is soms lastig wanneer nog weinig zeker is, maar het delen van dilemma’s creëert meer draagvlak dan het achterhouden van informatie.

Koppeling met lokale opgaven helpt

In Limburg leidde samenwerking tussen provincie en gemeenten tot innovatieve oplossingen, waaronder een succesvolle doorstroomlocatie. Asielopvang werd daar effectief gekoppeld aan regionale uitdagingen, waarbij asielzoekers structureel worden betrokken bij werk in sectoren met tekorten, zoals zorg en techniek, wat hun integratie en acceptatie versterkt. Dat helpt in het politieke én publieke debat.

Een les om mee te geven: laat zien dat asielopvang ook een kans is. Kijk naar de mogelijkheden voor matching: welke mensen komen op welke plek het beste tot hun recht? Sluit aan bij lokale behoeftes en laat zien dat nieuwkomers iets kunnen bijdragen, bijvoorbeeld het lenigen van personeelstekorten in zorg en onderwijs. Zo wordt de opvang niet alleen dragelijk, maar ook betekenisvol.

Flexibiliteit en toekomstvisie onontbeerlijk

Asielopvang hoort geen ad-hocdossier te zijn, hoewel het voor veel gemeenten op dit moment wellicht wel zo voelt. Inmiddels bouwen sommige gemeenten aan locaties die op termijn ook voor andere doelgroepen inzetbaar zijn, bijvoorbeeld statushouders, studenten en spoedzoekers. In deze overbelaste woningmarkt is het zonde om onderkomens te moeten afbreken, dus is flexibiliteit cruciaal. Opvang moet niet alleen voldoen aan de asielbehoefte van vandaag, maar op termijn ook inzetbaar zijn voor andere groepen met woningnood.

De les: ontwikkel een visie op het opvanglandschap in de gemeente of regio. Niet alleen voor vandaag, maar ook voor over vijf of tien jaar. Niet alleen voor asielopvang, maar integraal als onderdeel van de woonvisie. Bundel als gemeente, COA en maatschappelijke partijen zoals Vluchtelingenwerk alle kennis om te komen tot toekomstbestendige oplossingen.

Stap voor stap naar toekomstbestendig opvangsysteem

Kort samengevat zijn de succesfactoren voor het omgaan met polarisatie binnen gemeenten: een gezamenlijk vertrekpunt, vertrouwen, goede participatie, het zien van kansen en het opstellen van een langetermijnvisie. Dat alles vermengd met een vleugje bestuurlijke moed, dat hard nodig is om niet vast te lopen in het mijnenveld van polarisatie. Alle betrokken partijen moeten die moed en daadkracht tonen, maar het is aan bestuurders om hierin het voortouw te nemen.

Het debat over asielopvang is verre van eenvoudig, maar wie goed kijkt, ziet meer dan alleen protest. Met bestuurlijke moed, onderlinge samenwerking en oog voor de lokale dynamiek kan Nederland stap voor stap bouwen aan een toekomstbestendig opvangsysteem.

Over de auteurs

  • Julia van Neerrijnen

    Als adviseur bij Berenschot biedt Julia van Neerrijnen feitelijk onderbouwd advies, gesteund door haar academische achtergrond, waaronder een studie aan de Universiteit van Oxford. "Met oog voor detail en maatschappelijke betrokkenheid lever ik waardevolle inzichten en oplossingen voor complexe uitdagingen binnen het sociaal domein en de asielketen. Denk hierbij aan integratie, participatie, onderwijs en huisvestingsvraagstukken. Ik ben gedreven om oplossingen te vinden voor uitdagingen op overheids- en beleidsgebied, waarbij ik systemen optimaliseer om processen efficiënter te maken. Zo draag ik bij aan een samenleving waarin iedereen de aandacht en ondersteuning krijgt die hij of zij nodig heeft.

Gerelateerd nieuws

Welzijn en sociale cohesie cruciaal voor weerbaarheid bij toekomstige crisis

Welzijn en sociale cohesie zijn belangrijke pijlers voor hoe de samenleving bestand is tegen een crisis, zoals een pandemie. Het is daarom belangrijk om hier voortdurend aandacht voor te hebben, zowel voor, tijdens als na een crisis. Ook draagt het (h)erkennen van leed door crises bij aan de veerkracht van de samenleving. Dat concludeert het Netwerk Gezondheidsonderzoek na Rampen (Netwerk GOR) bij het afronden van de Integrale Gezondheidsmonitor COVID-19, het onderzoeksprogramma (2021-2025) over de impact van de coronapandemie op de gezondheid.

Zorg & Sociaal

‘Kijk niet toe’: waarom geweld tegen vrouwen een mensenrechtenkwestie is

“Het begint zelden met een klap,” zegt Ineke Boerefijn. “Maar met controle, klein maken, grenzen verschuiven.” Geweld tegen vrouwen blijft een hardnekkig en groeiend mensenrechtenprobleem, ook in Nederland. Tussen 25 november en 10 december vindt wereldwijd de campagne Orange the World plaats, van de Internationale Dag tegen Geweld tegen Vrouwen en Meisjes tot de Internationale Mensenrechtendag. Beleidsadviseur Ineke Boerefijn en voorzitter Rick Lawson van het College voor de Rechten van de Mens leggen uit wat de oorzaken van dit geweld zijn, bespreken de nieuwste evaluatie van GREVIO en benadrukken de verantwoordelijkheid van overheid en samenleving om niet weg te kijken.

Onderzoek toont minder woondiscriminatie bij woningbezichtiging

Woningzoekenden krijgen steeds meer gelijke kansen in de particuliere huursector. Dat blijkt uit de vierde Landelijke monitor discriminatie bij woningverhuur. Voor het eerst wordt geen hard bewijs meer gevonden van discriminatie op basis van afkomst, seksuele voorkeur of geslacht van geïnteresseerden voor een woningbezichtiging. Wel gaat meer dan de helft van de verhuurbemiddelaars in op verzoeken om bepaalde groepen huurders uit te sluiten, ondanks toegenomen bewustzijn dat dit discriminerend is.

Omgeving

SCP: overheid, verwacht niet teveel van zelfredzaamheid en participatie van ouderen

Veel ouderen doen volop mee aan de samenleving. Ze zetten in op hun zelfstandigheid en gezondheid, doen vrijwilligerswerk, zorgen voor (klein)kinderen en sluiten aan bij ouderengroepen voor sociaal contact. Uit het onderzoek Doe je mee?! – Perspectieven op 'zinvolle' participatie van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) blijkt dat beleid uit moet gaan van realistische verwachtingen als het gaat over het stimuleren van ouderen om langer zelfstandig te blijven en mee te doen aan de samenleving. Het is belangrijk rekening te houden met het feit dat ouder worden niet volledig maakbaar is en dat er grenzen zitten aan meedoen.

Zorg & Sociaal