Meer gemeenten namen verantwoordelijkheid, er zijn nieuwe locaties geopend, en het gesprek over asielopvang heeft een structureler karakter gekregen. Tegelijkertijd blijft het een zeer gevoelig en gepolariseerd dossier, waarin lokale besturen laveren tussen maatschappelijke onrust, politieke druk en een toenemende behoefte aan duurzame oplossingen.

Gezamenlijk vertrekpunt essentieel

Het is belangrijk om een gezamenlijk uitgangspunt te hebben: welke eisen stellen gemeenten, burgers en het COA met elkaar, en wat is hun kader om te beoordelen wat wel en niet kan? Zo is voor kleine gemeenten een grote opvanglocatie een doorn in het oog en hebben die een sterke voorkeur voor evenredig verdeelde kleinschaliger opvang. Met een nieuwe koers van het COA is er gelukkig ook meer ruimte voor dat laatste . Wanneer de kaders eenmaal duidelijk zijn, kunnen de gemeente en het COA ook gezamenlijk verder zoeken naar een geschikte locatie.

Een belangrijke les voor bestuurders, om te zorgen voor meer draagvlak: zorg binnen de gemeente voor een gezamenlijk vertrekpunt en werk aan onderling vertrouwen. Neem de gemeenteraad serieus als politiek geweten én bondgenoot, en voorkom dat de raad pas laat betrokken wordt. Stel een kader vast en hanteer dat als gezamenlijk vertrekpunt.

De uitdaging van participatie in het proces

Tijdens het opzetten van een nieuwe asielopvang laten zowel voorstanders en tegenstanders van zich horen. Informatieavonden worden gekaapt, bewoners jagen anderen aan via sociale media, en in het ergste geval zijn er bedreigingen aan het adres van bestuurders. Het gebeurt. Tegelijkertijd is het een illusie dat weerstand volledig te voorkomen is. Protesten zijn soms heftig en goed georganiseerd, maar dat mag nooit leiden tot bestuurlijke stilstand. Veel gemeentebesturen zetten ondanks die protesten door, iets wat veel bewondering verdient en getuigt van moed.

Een les is daarom: organiseer burgerparticipatie zorgvuldig. Baken doelgroep en doel af – wie nodig je uit, wat is het doel van de bijeenkomst? Wees helder in de communicatie naar omwonenden en andere betrokken bewoners van de gemeente. Dat is soms lastig wanneer nog weinig zeker is, maar het delen van dilemma’s creëert meer draagvlak dan het achterhouden van informatie.

Koppeling met lokale opgaven helpt

In Limburg leidde samenwerking tussen provincie en gemeenten tot innovatieve oplossingen, waaronder een succesvolle doorstroomlocatie. Asielopvang werd daar effectief gekoppeld aan regionale uitdagingen, waarbij asielzoekers structureel worden betrokken bij werk in sectoren met tekorten, zoals zorg en techniek, wat hun integratie en acceptatie versterkt. Dat helpt in het politieke én publieke debat.

Een les om mee te geven: laat zien dat asielopvang ook een kans is. Kijk naar de mogelijkheden voor matching: welke mensen komen op welke plek het beste tot hun recht? Sluit aan bij lokale behoeftes en laat zien dat nieuwkomers iets kunnen bijdragen, bijvoorbeeld het lenigen van personeelstekorten in zorg en onderwijs. Zo wordt de opvang niet alleen dragelijk, maar ook betekenisvol.

Flexibiliteit en toekomstvisie onontbeerlijk

Asielopvang hoort geen ad-hocdossier te zijn, hoewel het voor veel gemeenten op dit moment wellicht wel zo voelt. Inmiddels bouwen sommige gemeenten aan locaties die op termijn ook voor andere doelgroepen inzetbaar zijn, bijvoorbeeld statushouders, studenten en spoedzoekers. In deze overbelaste woningmarkt is het zonde om onderkomens te moeten afbreken, dus is flexibiliteit cruciaal. Opvang moet niet alleen voldoen aan de asielbehoefte van vandaag, maar op termijn ook inzetbaar zijn voor andere groepen met woningnood.

De les: ontwikkel een visie op het opvanglandschap in de gemeente of regio. Niet alleen voor vandaag, maar ook voor over vijf of tien jaar. Niet alleen voor asielopvang, maar integraal als onderdeel van de woonvisie. Bundel als gemeente, COA en maatschappelijke partijen zoals Vluchtelingenwerk alle kennis om te komen tot toekomstbestendige oplossingen.

Stap voor stap naar toekomstbestendig opvangsysteem

Kort samengevat zijn de succesfactoren voor het omgaan met polarisatie binnen gemeenten: een gezamenlijk vertrekpunt, vertrouwen, goede participatie, het zien van kansen en het opstellen van een langetermijnvisie. Dat alles vermengd met een vleugje bestuurlijke moed, dat hard nodig is om niet vast te lopen in het mijnenveld van polarisatie. Alle betrokken partijen moeten die moed en daadkracht tonen, maar het is aan bestuurders om hierin het voortouw te nemen.

Het debat over asielopvang is verre van eenvoudig, maar wie goed kijkt, ziet meer dan alleen protest. Met bestuurlijke moed, onderlinge samenwerking en oog voor de lokale dynamiek kan Nederland stap voor stap bouwen aan een toekomstbestendig opvangsysteem.

Over de auteurs

  • Julia van Neerrijnen

    Julia van Neerrijnen is junior consultant bij Berenschot "Bij Berenschot optimaliseer ik systemen binnen het sociaal domein en werk ik aan uitdagingen in migratie- en vluchtelingenbeleid. Dit doe ik door feiten te analyseren en helderheid te scheppen in complexe vraagstukken."

  • Irene van Eldik

    Irene van Eldik is adviseur sociaal domein bij Berenschot. Naast adviseur binnen het sociaal domein is ze ook actief in de breedte als beleidsonderzoeker voor diverse opdrachten van ministeries. Vanuit haar achtergrond als econoom houdt zij graag bezig met kwantitatieve vraagstukken, data-analyse en het verbinden van kwalitatief en kwantitatief onderzoek.

Gerelateerd nieuws

Stelselsturing in de jeugdzorg: van intentie naar impact

De jeugdzorg kraakt. Niet door gebrek aan inzet of visie, maar door een overdaad aan intenties, rapporten en tijdelijke oplossingen. De Hervormingsagenda Jeugd moet hier verandering in brengen, maar zolang het aan bestuurlijke daadkracht ontbreekt, blijven jongeren en professionals gevangen in een stelsel dat te weinig werkt.

Zorg & Sociaal

Theijs van Welij: Terugblik op 10 jaar transformatie van het Sociaal Domein

In deze blog deelt Theijs van Welij, senior adviseur in het publiek domein, zijn persoonlijke visie op de transformaties in het Sociaal Domein. De afgelopen 10 jaar heb ik veel geleerd van de transformaties in het Sociaal Domein bij een waaier aan gemeenten. In een terugblik constateer ik dat verschillen in bestuurscultuur, organisatiestructuur en ambtelijke cultuur als bepalende factoren heb ervaren voor het realiseren van een samenhangend en integraal beleid. Natuurlijk heeft de landelijke politiek c.q. de Rijksoverheid met wisselende visies en programma’s impact op de beleidsvrijheid van gemeenten en regionale samenwerking, deze laat ik voor nu buiten beschouwing.

Zorg & Sociaal

In hoeverre laat de Richtlijn gelijke beloning ruimte voor salarisonderhandelingen?

De EU-richtlijn 2023/970 inzake gelijke beloning heeft als doel de loonkloof tussen mannen en vrouwen te verkleinen. Werknemers die gelijk werk verrichten, moeten hiervoor gelijk worden beloond. Transparantie is daarbij het sleutelwoord: voortaan moet het voor werknemers inzichtelijk zijn welke legitieme criteria de werkgever gebruikt voor het bepalen van de beloning(sontwikkeling). Maar wat betekent dit voor de ruimte die zowel werkgever als werknemer hebben om over loon te onderhandelen? En wanneer is een loonverschil tussen twee werknemers eigenlijk legitiem? Aletha Dera-ten Bokum en Oscar Pater (beide Dirkzwager) antwoord op deze vragen.

Inzet op rookvrije omgeving succesvol, maar toekomst onzeker

Steeds meer speelplekken, sportvelden en OV-haltes zijn rookvrij. In 2025 heeft 37% van de gemeenten (bijna) alle speelplekken rookvrij gemaakt, een aanzienlijke stijging ten opzichte van 12% in 2020. Dit blijkt uit de Locatiemonitor Gemeenten 2025. Gemeenten en GGD’en zetten zich hier al jaren actief voor in, maar nu subsidies wegvallen komt opgroeien in een rookvrije omgeving in gevaar en komt naleving in de knel.

Zorg & Sociaal