In een scriptie over jeugdcriminaliteit beginnen Kamerleden en veel studenten over een ‘onrustbarende stijging’. Dat klopt niet, zie voor een discussie dit overzicht (2). Er zijn vele criminologische theorieën over ‘verklarende jeugdcriminaliteit’ (3). Sommige onderzoekers (Tielbeek ea. 2022) (4) verwijzen naar een genetische aanleg, maar die verbanden blijken klein te zijn. In een recent onderzoek van Eltink en collega’s (2024) (5) werd gekeken naar veiligheid en de kwaliteit van het leefklimaat. Achtentwintig (internationale) studies werden in een overkoepelende analyse (meta-analyse) geanalyseerd. Het bleek dat vooral onveiligheid van de omgeving (in dit geval de instelling) een belangrijke rol speelde bij antisociaal gedrag. Hoe kunnen we dit verklaren?

Zorgen voor elkaar is veiligheid en zelfregulatie

De Amerikaanse antropologe Sarah Hrdy heeft de ‘coöperatieve opvoedingshypothese’ (vrij vertaald van ‘Cooperative Breeding Hypothesis’) ontwikkeld. Daarin zegt ze dat de opvoeding van onze mensachtige voorouders verschilde van die van andere apen omdat we kinderen meer samen gingen opvoeden, waardoor ze socialer en empathischer werden, meer rekening gingen houden met anderen en zich beter gingen gedragen. Hierdoor werd het voor de hele groep jagers-verzamelaars veiliger. Veiligheid zit dus evolutionair ingebakken in opvoeding en sociale veiligheid volgens Hrdy. Niet voor niets schreven Geert-Jan Stams en Peer van der Helm hierover in een gezaghebbend tijdschrift ‘it takes a safe village to raise a child’, over iets modernere mensen die niet meer als jagers verzamelaars leefden maar als dorpelingen en stedelingen in de huidige maatschappij (6).

Conclusie

Dit is precies wat Eva Billen ook vond in haar recente proefschrift over zelfregulatie, het vermogen om eigen gedrag, gevoelens en gedachten te beheersen (7). Maar vaak gooien bestaansonzekerheid, trauma’s, angst en onveiligheid in de samenleving roet in het eten. Misschien kan dat beter.

Wetenschap is meestal niet die ene grote ontdekking, maar meer puzzelstukjes bij elkaar voegen tot iets past en vooral niet te hard op het stukje drukken om ze te laten passen want dan komt de puzzel niet af. Het puzzelstukje van Eltink’s studie past goed in het verhaal van de (moderne) mens dat voor ons allemaal een veilige en stimulerende omgeving belangrijk is om ons te ontwikkelen. Het is misschien een idee om alle voornemens van het nieuwe kabinet langs die meetlat te leggen.

1. https://sociaalweb.nl/nieuws/in-het-nieuws-toename-incidenten-op-school-en-de-lessen-van-kruimeltje/

2. https://www.bjutijdschriften.nl/tijdschrift/tijdschriftcriminologie/2020/2-3/TvC_0165-182X_2020_062_203_001/fullscreen

3. https://www.socialevraagstukken.nl/jeugdcriminaliteit-ofwel-de-zege-van-het-krokodillenbrein/

4. Molecular Psychiatry (2022) 27:4453–4463; https://doi.org/10.1038/s41380-022-01793-3

5. Eltink E. M. , Roest J. J, Van der Helm G. H. P, Heynen E. J. E , Kuiper C. H. Z, Nijhof K. S,

Vandevelde S, Leipoldt J. D , Stams G. J. J. M, Knorth E, Harder A.T, and Assink M. (2024). Safety First! Residential Group Climate and Antisocial Behavior: A Multilevel Meta-analysis. International Journal of Offender Therapy and Comparative Criminology, 0(0). https://doi.org/10.1177/0306624X241252052

6. Stams, G.J. and van der Helm, P. (2024), It takes a safe village to raise a child—a commentary on Dana McCoy et al. (2023). J Child Psychol Psychiatr, 65: 723-725. https://doi.org/10.1111/jcpp.13929

7. https://www.tilburguniversity.edu/nl/actueel/nieuws/meer-nieuws/focus-op-zelfregulatie-helpt-crimineel-gedrag-verminderen

Over de auteurs

  • Peer van der Helm

    Peer van der Helm is sinds 2014 lector Residentiele Jeugdzorg van Hogeschool Leiden, en in 2021 is hij benoemd tot bijzonder hoogleraar onderwijs en zorg aan de Universiteit van Amsterdam. Hij doet samen met een team onderzoekers en docenten onderzoek naar het leef- en leerklimaat voor jongeren die het in onze samenleving minder getroffen hebben, bijvoorbeeld in de jeugdzorg, het speciaal onderwijs en gezinshuizen. Ook doet het lectoraat onderzoek naar het werkklimaat onder medewerkers van instellingen en het speciaal onderwijs. Het doel van dit onderzoek is het verbeteren van het klimaat in de instellingen om daarmee de ontwikkelingskansen van jongeren te vergroten. Om weer deel te nemen aan de samenleving, is het voor deze jongeren erg belangrijk van groot belang voor participatie in onze samenleving. Hij studeerde psychologie en promoveerde in 2011 aan de Vrije Universiteit Amsterdam op onderzoek naar het leefklimaat in de Justitiële Jeugdzorg.

  • Geert-Jan Stams

    Geert-Jan Stams is hoogleraar Forensische Orthopedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam.

Gerelateerd nieuws

Brede welvaart in Nederland licht gestegen; regionale verschillen blijven aanzienlijk

De brede welvaart is in 2024 licht gegroeid. Deze toename is vooral te danken aan hogere reële inkomens, meer baanzekerheid en het verdere herstel van het subjectief welzijn – oftewel hoe gelukkig en tevreden mensen zijn. Tegelijkertijd blijft de woontevredenheid een punt van zorg: deze is na jaren van daling ook in 2024 verder afgenomen. Regio's als het Gooi en Vechtstreek, Leiden en Bollenstreek en de Achterhoek behoren tot de koplopers in brede welvaart.

Asielopvang: lessen in bestuurlijke moed en draagvlak in tijden van polarisatie

De Spreidingswet, aangenomen in 2023, beoogt een eerlijkere verdeling van asielopvang over gemeenten. Hoewel de wet zijn eerste vruchten afwerpt, blijft het een gevoelig en gepolariseerd dossier. Irene van Eldik (senior adviseur sociaal domein), Julia van Neerrijnen (junior adviseur sociaal domein) en Robert Wester (senior managing consultant Openbaar bestuur en Managing Director EU) geven tips over wat gemeenten kunnen leren van de recente praktijk en hoe te zorgen dat je polarisatie niet in de hand werkt.

Zorg & Sociaal

Van transitie naar koersvastheid: wat tien jaar decentralisatie ons leerde

Tien jaar na de decentralisaties in het sociaal domein blijkt één les boven alles uit te steken: gemeenten met een heldere, doorleefde visie staan sterker in uitvoering, samenwerking en financiële grip.

Zorg & Sociaal

Waar publieke ruimtes verdwijnen, slinkt kansengelijkheid

In een samenleving waarin kansengelijkheid steeds hoger op de agenda staat, is het opvallend hoe weinig aandacht er is voor de fysieke plekken die sociale mobiliteit bevorderen. Bibliotheken verdwijnen, jongerencentra sluiten en scholen fuseren, waardoor mensen steeds verder moeten reizen om gebruik te kunnen maken van essentiële voorzieningen.