Donderdag 19 december vergaderde de vaste Tweede Kamercommissie voor Asiel en Migratie over de conceptwetsvoorstellen ‘Asielnoodmaatregelenwet’ en ‘Wet tweestatusstelsel’. Bij het maken van nieuwe wetten is het belangrijk dat conceptwetten openbaar worden gemaakt en er tijdig en voldoende ruimte wordt gegeven voor inspraak. Dit betekent dat burgers, belangenorganisaties en experts een wezenlijke kans krijgen om mee te denken en hun zorgen of suggesties te delen. Het College constateert dat dit niet heeft plaatsgevonden bij deze wetsvoorstellen. Dit is in strijd met de basisprincipes van de rechtsstaat.

Consultatie is cruciaal

Het is van belang dat de minister voor Asiel en Migratie zorgt voor een zorgvuldig, transparant en inclusief wetgevingsproces, dat in lijn is met de rechtsstatelijke en mensenrechtelijke beginselen. Door deskundigen met verschillende achtergronden op tijd en effectief te betrekken kunnen belangrijke rechten en belangen in kaart worden gebracht. Op die manier kan het parlement de voorgestelde wijzigingen bespreken vanuit verschillende perspectieven en toetsen aan nationale en internationale wetgeving. Dit voorkomt risico’s op mensenrechtenschendingen en versterkt de kwaliteit, rechtvaardigheid en uitvoerbaarheid van wetgeving.

Ook horen de belangen van mensen in een kwetsbare positie te worden meegenomen, juist omdat deze groep sterk afhankelijk is van de overheid en ondervertegenwoordigd is in het democratische proces. In dit geval gaat het om mensen die asiel vragen of hebben gekregen, onder wie kinderen. Het is zorgelijk dat de minister voor Asiel en Migratie ervoor kiest om hun kennis en ervaringen niet te betrekken bij de totstandkoming van de wetsvoorstellen.

Gebrek aan transparantie

De regering heeft beide wetsvoorstellen onder vertrouwelijkheid voorgelegd aan een beperkte groep deskundigen, zoals de Raad voor de Rechtspraak en de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Zij kregen slechts één week de tijd om te reageren, wat onvoldoende ruimte biedt voor een gedegen beoordeling.

Het College is niet in de gelegenheid gesteld om haar adviestaak uit te voeren, terwijl de desbetreffende wetsvoorstellen betrekking hebben op mensenrechten. Ook andere organisaties zoals de Adviesraad Migratie en VluchtelingenWerk Nederland die zicht hebben op de positie van mensen in kwetsbare situaties hebben de wetsvoorstellen niet kunnen inzien en hun advies aan de wetgever kunnen meegeven. Dit is niet in lijn met internationale standaarden die de overheid verplichten tot een zorgvuldig, transparant en openbaar wetgevingsproces.

Risico op mensenrechtenschendingen

In de wetsvoorstellen worden wijzigingen voorgesteld die grote gevolgen kunnen hebben voor asielzoekers en vluchtelingen. Er ligt een wetswijziging die het tweestatusstelsel regelt en de vereisten voor nareizen aanscherpt, en de Asielnoodmaatregelenwet verslechtert onder meer de rechtspositie van asielzoekers. Daarnaast wijst het College op de overbelasting van uitvoeringsinstanties, zoals de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND), die deze maatregelen moet uitvoeren. Hierdoor kunnen langere asielprocedures en toenemende druk op opvangvoorzieningen leiden tot een situatie waarin het recht op menswaardige opvang in gevaar komt. Dit raakt ook aan samenhangende rechten, zoals het recht op gezondheid, familieleven en persoonlijke levenssfeer.

Een onzorgvuldig wetgevingsproces kan leiden tot onuitvoerbare wetten en verdere problemen voor de realisatie van mensenrechten in de praktijk. Het College voor de Rechten van de Mens raadt de minister van Asiel en Migratie daarom aan om alsnog de wetsvoorstellen gedegen voor te bereiden, met inachtneming van rechtsstatelijke en mensenrechtelijke principes.

Gerelateerd nieuws

Drie rollen, één ambtenaar: hoe dan?

Gemeenten zijn allang niet meer de uitvoerders van rijksbeleid die ze ooit waren. Tegenwoordig vervullen ze meerdere rollen tegelijk: traditioneel, resultaatgericht én netwerkgericht. Dat vraagt om beleidsmakers met uiteenlopende – en soms tegenstrijdige – competenties. Maar hoe vind je zo’n ambtenaar? In haar nieuwe boek ‘Beleidsmaker bij de gemeente – een praktische gids’ helpt Manouk Visser, teammanager Maatschappij en Partnerschap bij de gemeente Hengelo, de (startende) beleidsmaker op weg om uiteindelijk een ambtelijke duizendpoot te worden. In dit blog alvast een tipje van de sluier van haar nieuwe boek.

Omgeving

Emissiegegevens onder de Wet open overheid: waarom moet de minister informatie over boerenbedrijven openbaar maken?

Emissiegegevens nemen een bijzondere positie in binnen de Wet open overheid (Woo), zoals bevestigd in een recente uitspraak van de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (de Afdeling). Een bestuursorgaan kan de openbaarmaking van deze gegevens niet zomaar weigeren. In deze blog zetten wij uiteen wat de regels voor openbaarmaking van emissiegegevens onder de Woo zijn en bespreken wij de uitspraak van de Afdeling van 24 september 2025.

Data & Privacy

75 jaar Wet op de ondernemingsraden: de ontwikkeling van de ondernemingsraad

In 2025 bestaat de Wet op de ondernemingsraden (WOR) 75 jaar. Wat ooit begon als een bescheiden initiatief om medewerkers te betrekken bij beslissingen binnen bedrijven, is uitgegroeid tot een stevige pijler onder goed ondernemingsbestuur. Voor ondernemers en ondernemingsraden is het medezeggenschapsrecht niet alleen een juridische verplichting, maar ook een strategisch instrument.

‘Onze democratie is geen natuurwet en kan verdwijnen’ – Gesprek met Arne Schaddelee, auteur Zakboek voor kiezers

Iedereen van achttien jaar en ouder mag stemmen, maar waar stemmen we eigenlijk voor? Veel mensen hebben onvoldoende scherp hoe onze democratie werkelijk werkt, is de ervaring van statenlid Arne Schaddelee. Het inspireerde hem tot het schrijven van het deze week verschenen Zakboek voor kiezers – Wat je moet weten over Tweede Kamerverkiezingen. In gesprek met PONT vertelt hij over de kwetsbaarheid van onze democratie, het belang van de democratische rechtsstaat en de risico’s van polarisatie.

Omgeving