Draagvlak voor de wet is groot

We onderschrijven in onze inbreng op het wetgevingsoverleg het belang van een goede inbedding van participatie in gemeenten. Gemeenten vinden mét de Kamer een betrouwbare overheid en een goed bestuur belangrijk. De coalitieakkoorden uit 2022 laten zien dat gemeenten zich willen inzetten om het vertrouwen in het lokale bestuur te vergroten. Via proces van het opstellen van een participatieverordening kan een goed en gestructureerd gesprek worden gevoerd over de rol, inhoud en vorm van participatie in de volle breedte.

Versterken van participatie niet zomaar een technische uitrol

Het is essentieel dat gemeenten goed worden toegerust om participatie en uiteindelijk de verordening goed vorm te geven. We spreken richting de Kamer onze zorg uit over het gemak waarmee wordt gesteld dat het niet gaat om een taakverzwaring, aangezien gemeenten nu al een inspraakverordening hebben. De wetgeving vormt een keuzepakket voor gemeenten: ze moeten zelf de wet implementeren en keuzes maken. Dat is niet zomaar een technische uitrol, het is een proces. En zoals altijd geldt ook hier: elke euro die je in democratie investeert is welbesteed.

Flankerend beleid noodzakelijk

Uit contact met gemeenten die - vooruitlopend op de wet - al een participatieverorderning hebben opgesteld, blijkt dat het opstellen van een verordening ingewikkeld is. Daarom denken we dat andere gemeenten hier nog meer moeite mee hebben. Met goed flankerend beleid moeten alle gemeenten in staat worden gesteld om de wet goed en binnen de gestelde overgangstermijn te kunnen implementeren.

Faciliteer gemeenten en gemeenteraden maximaal

In onze inbreng geven we de Kamerleden enkele suggesties hoe gemeenten goed ondersteund kunnen worden. Kort samengevat: faciliteer gemeenten en gemeenteraden maximaal, zodat zij de wet kunnen gebruiken om de betrokkenheid van inwoners bij de politiek te vergroten en het niet blijft bij een stuk papier.

Gerelateerd nieuws

Zes strategieën moeten helpen beter om te gaan met acute schaarste

De verwachte groeiende frequentie en intensiteit van klimaatincidenten, en steeds reëlere scenario’s van militaire dreiging, roepen zorgen op over schaarste in hulpverleningscapaciteit. Dit benadrukt de noodzaak om na te denken over het omgaan met schaarste in tijden van crisis. In een inventariserend onderzoek zijn zes strategieën uitgewerkt die crisisteams kunnen helpen beter om te gaan met situaties waarbij de hulpvraag het aanbod overstijgt.

Duurzame opvang: realistische route naar beter asielbeleid

Overal in de samenleving luiden noodklokken: de noodopvang voor vluchtelingen is ineffectief en peperduur. Wat bedoeld was als een kortetermijnoplossing, is voor veel asielzoekers een langetermijnkwelling geworden. Bestuurders en gemeenten van uiteenlopende politieke kleur geven aan dat het beleid op deze manier niet uitvoerbaar is. Een meerderheid in de Tweede Kamer stemde recentelijk voor een motie [1] om duurzame en kleinschalige opvang te realiseren. En hoewel het huidige kabinet graag een sobere opvang voor vluchtelingen creëert, ziet het ook in dat de noodopvang van asielzoekers en Oekraïense ontheemden onnodig hoge kosten met zich meebrengt.

Effect afspraken tegen agressie en geweld in publieke sector kan groter

In 2010 zijn afspraken tussen politie en OM vastgelegd over agressie- en geweldszaken tegen werknemers met een publieke taak. Dit om te komen tot eenduidige, effectieve en snelle afhandeling van deze zaken. Uit onderzoek blijkt dat de afspraken daar positief aan bijdragen, maar dat er ook knelpunten zijn in de uitvoering. Zo is de informatievoorziening aan slachtoffers beperkt en kan de betrokkenheid van hun werkgevers beter. Ook wisselt de kwaliteit en snelheid van het aangifteproces en is er onduidelijkheid over (deels) anoniem aangifte doen. Dit onderzoek is inmiddels de derde evaluatie van de afspraken. Het biedt verschillende handvatten om de knelpunten aan te pakken. Om het effect van de afspraken te vergroten, is het nodig dat die worden opgepakt.

De impact van digitale technologie op ons welzijn: waar moet onderzoek zich de komende jaren op richten?

Slimme apparaten, videogames, wearables, sociale media, internet, AI of extended reality (XR), ons leven is vol van technologie. Wat doen deze digitale technologieën precies met ons welzijn? Maken ze ons gelukkiger, gezonder, meer verbonden? Of juist het tegenovergestelde? Het antwoord is niet zwart-wit. Digitale technologieën bieden kansen, zoals meer autonomie en sociale verbondenheid. Maar ze kunnen ook risico’s met zich meebrengen, zoals stress, een gevoel van afhankelijkheid of sociale uitsluiting. Het Expertisecentrum Digitalisering en Welzijn van het Trimbos-instituut brengt met de nieuwe onderzoeksagenda in kaart waar onderzoek de komende jaren de meeste waarde kan toevoegen. Zo kunnen we beter begrijpen welke effecten digitale technologieën hebben op ons mentale, fysieke en sociale welzijn.