Gefragmenteerde zorg en geen kwaad doen

In Nederland is de zorg vaak gefragmenteerd, waarbij een scherp onderscheid gemaakt wordt tussen Jeugdhulp (Jeugdwet) en volwassenzorg (Ziektewet en Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Die wetten bepalen welke zorg vergoed wordt. Bovendien is veel psychische zorg ook gefragmenteerd aan de hand van het ‘medisch model’, waarbij de juiste (DSM) diagnose met de juiste ‘evidence based’ behandeling voor genezing zorgt. Binnen dat medische zorg is de kennis soms ook gefragmenteerd. Een voorbeeld is de aandoening neurofibromatose, een erfelijke aandoening waarbij goedaardige gezwellen op zenuwen kunnen ontstaan. Psychische gevolgen kunnen angst zijn en trauma waardoor bijvoorbeeld eetstoornissen ontstaan. Die kennis is recent (1) en dat laatste weten kinderartsen en psychiaters niet altijd waardoor de gebruikelijke behandeling voor eetstoornissen niet aansluit. En kwetsbaarheid leidt ook nog eens tot een verhoogde kans op bijvoorbeeld gepest worden en seksueel misbruik. In een casus van een lange ziektegeschiedenis van behandeling van die eetstoornis volgde veel dwang (en nog meer onbegrepen angst) en nog meer interventies, toen die niet hielpen kregen de ouders de schuld van Veilig Thuis, die de ouders beschuldigde van kindermishandeling en dreigde het kind uit huis te plaatsen. Pas later kwam ook vroegkinderlijk misbruik buiten de directe familie naar boven (het geheim waar niet over gepraat mocht worden). De ouders hebben hulp nodig want er is te veel gebeurd, precies zoals de RVS aangeeft. Maar de context is vaak ingewikkeld en gelaagd en niet meteen zichtbaar.

Effectiviteit interventies

We weten dat de werkelijkheid veel complexer is dan dat het medisch model doet vermoeden. Veel interventies en behandelingen die zich richten op een enkele oorzaak zijn maar beperkt effectief -door die gelaagdheid en doordat de context ertoe doet. (2) Bovendien kunnen onze behandelingen of interventies ook kwaad doen, kijk bijvoorbeeld naar de uithuisplaatsingen van de Toeslagenaffaire.

Onderzoek naar de context

Hoe sluipend die context levens kan verwoesten bleek uit een recent onderzoek van Mc Coy (2022) waarbij heel jonge kinderen tot 4 jaar in achterstandswijken in Sao Paulo, Brazilië die bijna niet buiten kwamen, gedragsproblemen ontwikkelden naarmate er in de buurt meer moorden waren gepleegd zonder dat ouders of kinderen daar getuige van waren geweest. (3) De auteurs van dit stuk hebben in hetzelfde tijdschrift een commentaar gegeven op deze ‘droge’ onderzoek feiten (4) Stress bij ouders leidt tot problemen in de opvoeding, waar vervolgens de ouders in ons land vaak de schuld van krijgen en soms zelfs als veroorzaker van het kwaad worden gezien, maar net als in Brazilië kunnen ouders moeilijk verkassen of komen niet van hun schulden of andere problemen af. De Raad voor de Volksgezondheid had gelijk, maar had ook wel eens kritischer kunnen kijken naar de fragmentatie in de zorg en het feit dat in ons stelsel van jeugdbescherming we soms ongewild kwaad doen en beter naar ouders en kinderen moeten luisteren voordat we ingrijpen.

Cohesie

De Raad geeft een tweede behartenswaardig advies, namelijk, ook de cohesie in de buurt te bevorderen. Maar ook hier geeft de Raad geen oplossing voor het wegvallen van sociale verbanden en de toenemende competitie in een neoliberale samenleving met invloed van sociale media waar het ieder voor zich is en materiele welvaart het ultieme doel van velen. Er is bewijs dat vooral in achterstandswijken veel eenzaamheid en angst heerst. (5) Verschillende onderzoeken naar methoden om die cohesie te bevorderen laten daarom waarschijnlijk weinig resultaat zien (6) maar ook de resultaten van interventies in scholen zijn niet overtuigend (7) en echoën de ‘prachtwijken’ aanpak genoemd naar minister Vogelaar in 2007. Ofschoon mensen geneigd zijn tot het goede zijn de sterke krachten van de structurele kenmerken van onze samenleving, met name armoede, gebrek aan perspectief, eenzaamheid en angst en ieder voor zich kennelijk sterker. Daar maken politici handig gebruik van door die angst voor de ander aan te wakkeren. En dat helpt weer niet bij het opvoeden van kinderen, zo laat het onderzoek van mc Coy zien. En die angst gaat over van generatie op generatie.

Invloed

Er zijn niet veel zaken waarop we invloed uit kunnen oefenen. De Raad beveelt aan om de rechten en belangen van kinderen in regelgeving, wetgeving en beleid te borgen. Maar daar waar angst en politieke of financiële belangenconflicten overheersen over taakconflicten (wat is het beste voor het kind?) sneuvelt het recht. Zie bijvoorbeeld hoe wij minderjarige vluchtelingen in ter Apel opvangen. Het veranderen van de organisatie van de hulpverlening en het opbouwwerk en een groepsgewijze aanpak is een mooie aanbeveling, maar strookt niet met de huidige organisatie van de hulp en veranderen kost veel geld.

We pretenderen niet het beter te weten, maar op basis van veel onderzoek (8) denken we dat die structurele factoren zoals minder oorlog, minder competitie, het beter verdelen van welvaart, het bevorderen van opleiding, kunst en cultuur de beste kansen kan geven op kinderen die minder in angst, geweld en eenzaamheid opgroeien.

  1. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/36789625/

  2. https://www.socialevraagstukken.nl/effectiviteit-van-interventies-moet-en-kan-beter

  3. https://acamh.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jcpp.13799

  4. https://acamh.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/jcpp.13929

  5. Fone D, White J, Farewell D, Kelly M, John G, Lloyd K, Williams G & Dunstan F (2014).Effect of neighbourhood deprivation and social cohesion on mental health inequality: a multilevel population-based longitudinal study. Psychological Medicine 44 (11), 2449-2460.

  6. Van Dijken, M.W., Stams, G.J.J.M, & de Winter, M. (2016). Can community-based interventions prevent child maltreatment? Children and youth services review, 61, 149-158.

  7. Hoek,L.(2023. 'Output-Driven Citizenship Education. A Focus on Learning Outcomes to Improve the Quality of Citizenship Education'. Thesis Amsterdam University

  8. https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Better_Angels_of_Our_Nature

Over de auteurs

  • Peer van der Helm

    Peer van der Helm is sinds 2014 lector Residentiele Jeugdzorg van Hogeschool Leiden, en in 2021 is hij benoemd tot bijzonder hoogleraar onderwijs en zorg aan de Universiteit van Amsterdam. Hij doet samen met een team onderzoekers en docenten onderzoek naar het leef- en leerklimaat voor jongeren die het in onze samenleving minder getroffen hebben, bijvoorbeeld in de jeugdzorg, het speciaal onderwijs en gezinshuizen. Ook doet het lectoraat onderzoek naar het werkklimaat onder medewerkers van instellingen en het speciaal onderwijs. Het doel van dit onderzoek is het verbeteren van het klimaat in de instellingen om daarmee de ontwikkelingskansen van jongeren te vergroten. Om weer deel te nemen aan de samenleving, is het voor deze jongeren erg belangrijk van groot belang voor participatie in onze samenleving. Hij studeerde psychologie en promoveerde in 2011 aan de Vrije Universiteit Amsterdam op onderzoek naar het leefklimaat in de Justitiële Jeugdzorg.

  • Geert-Jan Stams

    Geert-Jan Stams is hoogleraar Forensische Orthopedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam.

Gerelateerd nieuws

Fondsen zijn een gelijkwaardig alternatief voor financiering kwaliteitsimpulsen

Gemeenten of zorgverzekeraars financieren de levering van zorg via diverse vergoedingen als zorgprestaties, indicaties of zorgzwaartepakketten. Naast het bekostigen van zorg financieren zij ook veel andere taken voor meer kwaliteit zoals de organisatie van aanspreekbare teams in de wijkverpleging, passende zorg binnen de medisch specialistische zorg of het opleiden van nieuwe zorgmedewerkers. Hiervoor maken deze financiers gebruik van verschillende financieringswijzen, zoals een opslag op het tarief, een reservering op het integrale tarief, een taakgerichte lumpsumfinanciering of transformatiegelden.

Zorg & Sociaal

Wet Verbetering beschikbaarheid jeugdzorg: normaliseren in plaats van problematiseren

Zoals iedereen vast nog weet is de jeugdzorg in 2015 op zijn kop gezet door de verantwoordelijkheid bij de gemeenten te beleggen. De decentralisatie is tot stand gebracht met de gedachte dat de gemeente zelf het beste in staat is om op lokaal niveau maatwerk te leveren en domeinoverstijgend te werken. Dit heeft veel ten goede veranderd, maar heeft helaas niet opgeleverd waar op gehoopt was.

Zorg & Sociaal

Meer gezondheidswinst met minder geld: kan dat wel?

Ja, maar dat vraagt om een stevige koerswijziging. Simone Onrust, Senior wetenschappelijk medewerker, is duidelijk: “Te vaak wordt er nog geïnvesteerd in preventie-activiteiten zonder enige onderbouwing, waarvan beleidsmakers dénken dat ze werken. Dat is zonde, want er is veel kennis over wat wel en niet werkt.” Met de almaar stijgende zorgkosten, is het volgens Simone nu belangrijker dan ooit om te kiezen voor een preventie-aanpak waarvan bewezen is dat die gezondheidswinst oplevert.

Zorg & Sociaal

Den Haag heeft totaal andere aanpak jeugdzorg: hoe gaat het nu?

De gemeente Den Haag zette 1 januari dit jaar een spannende stap. Met een koerswijziging in de jeugdzorg werd het aantal aanbieders teruggedrongen om zo de versnippering in het sociaal domein tegen te gaan. PONT Zorg & Sociaal volgt de gemeente in dit traject in een speciale reeks artikelen. Dit is deel 2: waar liep Den Haag het afgelopen half jaar tegenaan?

Zorg & Sociaal