Grootschalige survey onder wetenschappers wereldwijd

‘Klimaatverandering vormt een existentiële bedreiging voor de mensheid’, vertelt postdoctoraal onderzoeker Fabian Dablander van het Institute for Biodiversity and Ecosystem Dynamics van de UvA en een van de hoofdauteurs van het onderzoek. ‘Om een leefbare toekomst veilig te stellen, moet een ieder van ons zich afvragen: hoe kan ik het beste bijdragen op dit cruciale moment in de geschiedenis van de mens? Wetenschappers zitten in een goede positie om te helpen bij het aanpakken van klimaatverandering, naast het doen van onderzoek ernaar. Er is echter weinig bekend over hun bredere betrokkenheid bij het vraagstuk. Vandaar ons onderzoek, waarin we kwantitatieve en kwalitatieve analyses deden van een survey onder ruim 9.000 wetenschappers uit alle disciplines, dus niet alleen klimaatwetenschappers.’

Fundamenteel en persoonlijk

De meeste respondenten (83%) in de survey geven aan zich 'tamelijk veel' of 'heel veel' zorgen te maken over klimaatverandering. De overgrote meerderheid (91%) van hen is van mening dat er fundamentele veranderingen moeten komen in sociale, politieke en economische systemen om klimaatverandering echt aan te kunnen pakken. De meeste respondenten (84%) denken dat er ook aanzienlijke veranderingen in persoonlijk gedrag en levensstijl nodig zijn. Veel van hen geven aan hun leefstijl al ingrijpend hebben veranderd, door minder auto te rijden (69%), minder te vliegen (51%) en meer plantaardig te eten (39%).

Grote bereidheid

Een meerderheid van de wetenschappers in de survey denkt dat klimaatactivistische groepen positieve veranderingen teweeg kunnen brengen en dat wetenschappers zich meer zouden moeten inzetten voor het klimaat en zelfs protest zouden moeten voeren. Een aanzienlijk deel van de respondenten zet zich al in voor het klimaat (29%), heeft deelgenomen aan legaal protest (23%) en/of is zelfs burgerlijk ongehoorzaam geweest (10%), en ongeveer de helft geeft aan dat ze in de toekomst bereid zouden zijn om zich op een van deze manieren in te zetten.

Barrières doorbreken

Aan de hand van de gevonden data keken Dablander en collega’s vervolgens welke factoren voorspellend zijn voor de betrokkenheid van wetenschappers bij belangenbehartiging en protest. Ze stellen een tweestappenmodel van betrokkenheid voor. Om zich in te willen zetten moeten wetenschappers eerst voornamelijk intellectuele barrières doorbreken zoals een gebrek aan geloof in de effectiviteit van acties, een gebrek aan identificatie met activisten, een gebrek aan kennis, angst om geloofwaardigheid te verliezen en angst voor repercussies. Stap twee is dat ze, om zich daadwerkelijk in te gaan zetten, voornamelijk praktische barrières moeten overwinnen, zoals een vermeend gebrek aan vaardigheden, een gebrek aan tijd, een gebrek aan mogelijkheden en het niet kennen van groepen die betrokken zijn bij klimaatactie.

Op basis van hun tweestappenmodel stellen de onderzoekers manieren voor om de betrokkenheid van wetenschappers te vergroten, zoals het faciliteren van interacties tussen wetenschappers die al betrokken en geëngageerd zijn en wetenschappers die dat niet zijn, en het doen van institutionele hervormingen, bijvoorbeeld door het bieden van meer tijd en geld voor klimaatgerelateerde acties of het belonen van public engagement.

Wake-up call

‘Overheden en bedrijven blijven loze beloften doen die het niveau van transformatie dat nodig is om klimaatafbraak te voorkomen, bagatelliseren’, schetst medeauteur Adam Aron, hoogleraar Psychologie aan de University of California (San Diego). ‘Onze studie maakt duidelijk dat wetenschappers uit alle disciplines, en dus niet alleen klimaatwetenschappers, zich grote zorgen maken en oproepen tot een fundamentele transformatie. Ik hoop dat dit geluid helpt om mensen wakker te schudden en hen ertoe aanzet zich in te gaan zetten – steeds meer wetenschappers doen dat.’

Publicatiegegevens

Fabian Dablander, Maien Sachisthal, Viktoria Cologna, Noel Strahm, Anna Bosshard, Nana-Maria Grüning, Alison Green, Cameron Brick, Adam Aron, Jonas Haslbeck: ‘Climate Change Engagement of Scientists’, in: Nature Climate Change, 5 augustus 2024. Doi: 10.1038/s41558-024-02091-2

Over de survey

In hun studie trokken de onderzoekers een steekproef onder de wetenschappelijke gemeenschap, door gerichte e-mails te sturen naar meer dan 250.000 wetenschappers. De ruim 9.000 wetenschappers die uiteindelijk meededen aan de survey, zijn afkomstig uit 115 landen, alle wetenschappelijke disciplines en alle loopbaanfases. De onderzoekers erkennen de mogelijkheid dat wetenschappers die al betrokken zijn bij klimaatverandering, eerder geneigd konden zijn om mee te doen aan de survey, wat van invloed kan zijn op de mate waarin de vermelde percentages representatief zijn voor de wetenschappelijke gemeenschap als geheel.

Gerelateerd nieuws

Strategische stappen in de Europese chemische industrie: 3 belangrijke inzichten

Gaike Dalenoord, medehoofd van de praktijkgroep Energie, Transitie & Infrastructuur, deelt zijn inzichten over de veranderende Europese chemische industrie. Dit blog bespreekt de belangrijkste strategieën die op dit moment de sector vormgeven.

Klimaat

Advies: Breng vaart in het klimaatbeleid met een klimaatvisie

De klimaatdoelen raken uit zicht, het huidige klimaatbeleid is te veel gericht op de korte termijn en in de samenleving klinkt steeds vaker een roep om perspectief en houvast. Een klimaatvisie – een toekomstvisie op een klimaatneutraal en klimaatbestendig Nederland – ondervangt dit, zo beargumenteert de WKR in het advies ‘Vaart maken met visie’. Burgers, bedrijven en overheden willen weten waar ze aan toe zijn, voor hun onderneming, plannen en investeringen. Een Klimaatvisie biedt houvast en perspectief.

Klimaat

Van sluiting naar startschot: hoe regio’s de toekomst van de chemie kunnen veiligstellen

De recente sluitingen van Apollo Vredestein in Enschede en Akzo Nobel in Wapenveld lijken op het eerste gezicht symptomatisch voor een verdwijnende maakindustrie. Maar wie verder kijkt, ziet geen sterfhuisconstructie, maar een transitie. De chemische sector, goed voor 55.000 banen en 17% van de Nederlandse export, staat op een kruispunt. De vraag is niet óf we chemie willen, maar onder welke voorwaarden.

Klimaat

We kunnen met meer zonne- en windenergie Nederland onafhankelijker maken

De noodzaak meer duurzame energie op land op te wekken, is onverminderd groot. Zonne- en windenergie helpen tegen de stroomspits en maken ons onafhankelijker van dure en onvoorspelbare import. De Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE), Energie-Nederland, NedZero, Holland Solar en Energy Storage NL zeggen veel méér zonne- en windenergie te kunnen realiseren dan waar zij ruimte voor krijgen. Als het aan hen ligt, is de bestuurlijk afgesproken RES-ambitie van 55 TWh in 2030 haalbaar. ‘Schone energie uit je eigen regio is vaak de sleutel waardoor bedrijven en nieuwe wijken vooruit kunnen,’ zegt Olof van der Gaag, voorzitter NVDE. ‘Het is goed als dit besef meer en meer doordringt bij RES-regio’s.’

Klimaat