
Belangrijkste bevindingen:
70% van de klimaatadaptatieplannen niet consistent, dit kan de aanpassingskloof vergroten, met grote verschillen, vooral in de planning voor sociaal kwetsbare groepen;
52% van de plannen stemt sectorale risico's volledig af op aanpassingsmaatregelen. Hoewel goed nieuws, betekent dat ookdat 48% van de plannen risico's identificeert zonder vervolgacties;
49% van de sectorspecifieke maatregelen wordt uitgevoerd zonder voorafgaande risicobeoordeling, met name voor milieu- en watergerelateerde maatregelen;
1% van de plannen betrekt kwetsbare groepen daadwerkelijk bij de planontwikkeling.
Ondanks tientallen jaren van klimaatplanning en institutionele ondersteuning hebben Europese steden moeite om plannen om te zetten in zinvolle actie. Een internationaal team van deskundigen introduceert een nieuw raamwerk voor het beoordelen van de interne consistentie van aanpassingsplannen. Het raamwerk is een kritieke factor voor het begrijpen en verkleinen van de kloof tussen geplande en geïmplementeerde klimaatmaatregelen.
"Steden maken vaak een aanpassingsplan om daar een vinkje bij te kunnen zetten op hun takenlijst", zegt Diana Reckien, de hoofdauteur. "Maar als je goed kijkt, zie je dat veel plannen niet op elkaar zijn afgestemd of onvolledig zijn. Vooral als het gaat om de bescherming van kwetsbare bevolkingsgroepen."
Geen uitvoering vervolgacties
Het onderzoek analyseerde 167 lokale plannen voor klimaatadaptatie van steden in heel Europa op de consistentie van hun acties op basis van doelen, risico's, implementatie en monitoringinformatie. De onderzoekers beoordeelden daarbij vijf belangrijke dimensies van consistentie:
Gevarenrisico afstemming op aanpassingsdoelen
Afstemming van sectorale risico's op maatregelen
Risico's voor kwetsbare groepen en afstemming op maatregelen
Betrekken van kwetsbare groepen bij monitoring en evaluatie
Participatie van kwetsbare groepen in de planontwikkeling
Uit de analyse bleek dat 52% van de plannen geïdentificeerde sectorale risico's volledig afstemt op de bijbehorende aanpassingsmaatregelen. Dat is veelbelovend, maar betekent ook dat bijna de helft van de steden risico’s erkent zonder daarbij de juiste vervolgacties uit te voeren. Bovendien wordt 49% van de sectorspecifieke maatregelen, met name op het gebied van vergroening en waterbeheer, ingevoerd zonder voorafgaande risicobeoordeling.
Ontbrekende kwetsbare gemeenschappen
Hoewel meer dan de helft van de plannen milieurisico's afstemde op overeenkomstige maatregelen, betrok slechts 1% effectief kwetsbare gemeenschappen, zoals ouderen, mensen met een laag inkomen en etnische minderheden. Dit duidt op een wijdverbreid falen om sociale gelijkheid in klimaatstrategieën te integreren.
Regionale patronen kwamen ook naar voren: aanpassingsplannen uit Oost-Europa zijn weliswaar recenter, maar negeren vaak kwetsbare bevolkingsgroepen, terwijl oudere plannen uit Noord-Europa en het Verenigd Koninkrijk vaak slecht zijn afgestemd op klimaatrisico's en aanpassingsdoelen.
Dit gebrek aan consistentie beperkt niet alleen de effectiviteit van adaptatie, maar vergroot ook het risico op 'maladaptatie', waarbij maatregelen onbedoeld kwetsbaarheden kunnen verergeren of middelen kunnen verspillen. De auteurs roepen beleidsmakers op om de interne samenhang binnen aanpassingsplannen te versterken door:
Ervoor te zorgen dat risicobeoordelingen alle geplande acties onderbouwen.
Expliciet aandacht te besteden aan sociale kwetsbaarheden.
Transparante participatie- en monitoringprocessen te creëren.
"Klimaatadaptatie moet verder gaan dan papierwerk", aldus Reckien. "Zonder consistente, inclusieve en op feiten gebaseerde planning lopen we het risico dat we onze meest kwetsbare gemeenschappen achterlaten."
Over het onderzoek
Dit onderzoek maakt deel uit van een breder Europees initiatief om de klimaatbestendigheid van steden te evalueren en te verbeteren. Het vormt een nieuwe maatstaf voor het evalueren van klimaatplannen en biedt praktische hulpmiddelen om de aanpassingskloof te dichten en steden te helpen een veerkrachtigere en rechtvaardigere toekomst op te bouwen. Dit werk maakt deel uit van het Euro-LCP initiatief (EURO LCP Initiative – Local Climate Plans), https://www.lcp-initiative.eu/.
Gerelateerd nieuws
De leefomgeving als juridische uitdaging: een trend die niet te negeren is
Waarom woningbouw alleen slaagt met samenhang en visie
STOER tegen woningnood: minder regels, meer ruimte om te bouwen
Gebruik van AI-modellen in vastgoedsector: Kans of risico voor privacy?
Omgeving